|
(Terug naar overzicht alle kunstenaars)
INFO KUNSTWERKEN
Klik voor grote afbeelding en meer info kunstwerk beneden op afbeelding
|
INFORMATIE KUNSTENAAR
Erik Oldenhof
Geboren
1951 Nijmegen
Woonachtig
in Nederland
Opleiding
Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam 1974-1976
Rijksacademie te Amsterdam 1977-1981
Werkbeschrijving
Dynamiek van Oldenhof
De schilderijen van Erik Oldenhof gaan eigenlijk over de schilderkunst zelf en in die zin is er geen onderwerp waar het doek naar verwijst buiten zichzelf. Hij werkt met grote kwasten, laag over laag, nat in nat en al doende ontstaat zo een abstracte compositie. Meestal gaat hij uit van een paar eenvoudige geometrische vormen zoals blokken en vervolgens ontstaan allerlei dwarsverbanden, trapeziums, die weggeschraapt of met kracht tegen het linnen aangezet worden. Structuren in lijn en kleur die soms sterke associaties opwekken met de kalligrafie. Eigenlijk is elk kunstwerk een etappe op een lange zoektocht naar wat kunst betekent en dan wel in het bijzonder het schilderen. Beheersing en krachtige expressie gaan hier samen en bewerkstelligen een fascinerende dynamiek die de werken stuk voor stuk hun attractiviteit en frisheid doet behouden.
The abstract paintings of Erik Oldenhof are made up of lines and areas of colour, painted directly on the canvas with wide brushes. Aspects of painting that play an important part in his work include the skin of the paint, colour, light, space, shape and the controlled use of chance. Oldenhof’s unorthodox colour use, in combination with the oblique play of lines, build up a tension, making it seem that the painting could tip over, or at any could change around on the canvas. Movements going up and down between spontaneous and controlled ways of painting can be detected in his work. He discribes this as a ‘purposeful form of doubt’’. His ultimate and constant search is for a possibility of redefining his view of abstract painting.
Erik Oldenhof trained at the Rietveld Academy and the National Academy in Amsterdam.
De abstracte schilderijen van Erik Oldenhof zijn opgebouwd uit lijnen en kleurvlakken, die met brede penselen direct op het doek zijn geschilderd. In zijn werk zijn schilderkunstige zaken als de huid van de verf, kleur, licht, ruimte, vorm en het sturen van het toeval belangrijk. Door het ongebruikelijke kleurgebruik van Oldenhof, in combinatie met het scheve lijnenspel, wordt een spanning opgebouwd, waardoor het lijkt, alsof het schilderij dreigt te kantelen of ieder moment op het doek kan veranderen. Men kan in zijn werk op en neer gaande bewegingen tussen een spontane en een beheerste manier van schilderen ontdekken. Deze omschrijft hij als een ‘doelgerichte vorm van twijfel’. Hij zoekt uiteindelijk steeds naar een mogelijkheid om zijn visie op de abstracte schilderkunst opnieuw tw definieren.
Erik Oldenhof doorliep zijn opleiding aan de Rietveldacademie en aan de Rijksacademie in Amsterdam.
Erik Oldenhof constrói as suas pinturas abstractas con linhas e superficies de cor, pintando-as directamente na tela con pincéis largos. O que importa no seu trabalho sao elementos tipicos da pintura, como a ‘pele’ da tinta, cor, luz,espaco, forma, mas tambem a manipulacao da cioncidéncia. A tensao nasce do emprego invulgar da cor em combinacao con un jogo de linhas oblíquas, o que causa a impressao que o quadro poderá tombar ou modificar-se todo o momento. Notam-se no seu trabalho movimentos oscilantes entre a maneira espontánea e controlada de pintar. O artista descreve este facto como sendo ‘una forma de dúvida deliberada’. Oldenhof procura sempre una possibilidade nova para definir a sua visao abstracta sobre a pintura.
Erik Oldenhof estudou na Academia Rietveld e na Rijksacademie en Amsterdao.
Erik Oldenhof – schilderijen 1979 tot heden
De schilderijen van Erik Oldenhof tonen onmiddellijk de cadans van hun ontstaan. Een rij van zijn abstracte werken naast elkaar vertoont overeenkomsten met een muziekstuk. Het zijn variaties op een thema. Ieder schilderij is anders, maar bezit overeenkomsten met het voorafgaande en het opeenvolgende schilderij. Ze bevatten dezelfde ingrediënten. Erik Oldenhof werkt met kleur, speelt met het materiaal (de verf) die soms ruw en pasteus, dan weer schraal en transperant op het doek wordt aangebracht. In dit spel met materiaal en kleur tekent zich een vast patroon af. De vlakken werken ruimtelijk als zij elkaar overlappen of naast elkaar worden geplaatst. Soms wordt de ruimtelijke werking nog benadrukt door een lijntekening.
De huidige expositie biedt de mogelijkheid om terug te kijken op 20 jaar schilderijen door Erik Oldenhof. Het valt meteen op dat de ontwikkelingen in zijn werk zich niet schoksgewijs, maar vloeiend en bijna vanzelfsprekend voltrekken. Zo ontstaat de indruk van een aaneengesloten oeuvre, een symfonie.
De vroegst schilderijen, die omstreeks 1979 werden gemaakt, geven blijk van belangrijke aandachtsvelden van de schilder. Oldenhof heeft de behoefte om de ruimte in te delen in monochrome vlakken. De muur is blauw, de vrouw is rood, het bed is lila. Deze voorkeur doet een bewondering voor Henry Matisse vermoeden. Maar zijn rode vrouw wijst ook in de richting van de Duitse Expressionisten. De kleurrijke figuratie is voor Oldenhof echter geen uitdrukking van de pure emotie, maar een aanleiding om vorm te geven.
In de daarop volgende periode wordt het verfgebruik pasteus. Onder invloed van het Wilde Schilderen beproeft Oldenhof aan het begin van de jaren tachtig een wilde toets. De verfstreek overwoekert het vlak. Toch worden ook deze landschappen gekenmerkt door een duidelijke indeling in vlakken. De thematiek van de Wilde Schilders lijkt hem niet te interesseren. Hij richt zich op formele schilderkunstige aspecten. Hij spreekt zijn voorkeur uit voor de Abstract Expressionisten, zoals Willem de Kooning en Jackson Pollock. In deze periode valt het besluit om abstract te schilderen.
De abstracte schilderijen die aan het begin van de jaren tachtig ontstaan zijn interessant omdat het pasteuze verfgebruik in zijn huidige werk een grote rol speelt. In de tussenliggende periode, eind jaren tachtig begin negentig, schildert Oldenhof voornamelijk het platte vlak. Zijn verfgebruik is transparant en mat. De doeken werden grafisch, omdat de contrasten ontstaan uit het gebruik van complementaire kleuren en vormen die worden onderbroken door zwarte lijnstructuren. In zijn huidige werk heeft hij deze manier van werken achter zich gelaten en spelen de dik opgebrachte lagen verf weer een rol. Erik Oldenhof benadrukt dat in zijn huidige werk een architecturale ruimte wordt gecreeerd. Door een vette verfstreek los over de achtergrond te plaatsen, lijkt er diepte te ontstaan. Die ruimtelijkheid is een verwijzing naar de relatie van het werk van Oldenhof met de werkelijkheid. Hij schept een omgevingsruimte, een herrinering aan het landschap dat ons omgeeft. Dit is een landschap waarin zij bewondering voor de schilderkunst- van Ruysdael uit de zeventiende eeuw, tot Pollock uit de twintigste eeuw- gereflecteerd wordt.